Παραγωγικη αποτυχια
H μεθοδολογία της διδασκαλίας παραδοσιακά εστιάζεται πρώτα στην θεωρητική προσέγγιση κάθε προβλήματος και μέσα από καθοδήγηση στην επίλυση του. Η παραγωγική αποτυχία αντιστραφεί τη διαδικασία. Αφήνει ελεύθερους τους μαθητές να δοκιμάσουν πιθανούς τρόπους επίλυσης και δίνει μετά τις εξηγήσεις για την επίλυση. Κατά τη διαδικασία αυτή οι μαθητές αποκαλύπτουν τις ικανότητες και τις αδυναμίες τους και σε ομαδικό πλαίσιο μαθαίνουν να συνεργάζονται με ένα κοινό στόχο.
Το πρόβλημα που επιλέγεται προς επίλυση παρέχει στους μαθητές τη δυνατότητα να συμμετέχουν ενεργά σε μια βασική πτυχή της παραγωγικής αποτυχίας – την ενεργοποίηση της προηγούμενης γνώσης. Παρόλο που η χρήση της προηγούμενης γνώσης από τους μαθητές μπορεί να αποδειχθεί λανθασμένη, αυτό το πρώτο βήμα είναι ένας κρίσιμος μοχλός για να αναπτύξουν την αυτογνωσία. Παράλληλα το πρόβλημα που επιλέγεται για την παραγωγική αποτυχία, αποτελεί μια ελκυστική δραστηριότητα που κεντρίζει τα ενδιαφέροντα των μαθητών. Η ομαδική εργασία των μαθητών, σε αντίθεση με την ανεξάρτητη επίλυση προβλημάτων, εκθέτει εγγενώς τους μαθητές σε διαφορετικές προοπτικές και εμπειρίες οι οποίες τελικά ενισχύουν την ικανότητά τους να δημιουργούν και να βελτιώνουν πιθανές λύσεις. Όσο μεγαλύτερο είναι το βάθος και το εύρος των λύσεων των μαθητών, τόσο πλουσιότερη είναι η συζήτηση και η μάθηση. Αφού οι μαθητές θα έχουν εμπλακεί με τους συμμαθητές τους στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος, οι λύσεις που ανέπτυξαν κοινοποιούνται για τη διευκόλυνση της απόκτησης νέας γνώσης. Οι μαθητές καλούνται να επεξεργασθούν τα λάθη τους και έτσι εξισορροπείται η συμβολή μαθητή και δασκάλου, με τη συνεργασία και τη συζήτηση.
Πρόσφατες μελέτες υποδεικνύουν ότι η μέθοδος αυτή έχει σημαντικά πλεονεκτήματα για τη βαθύτερη κατανόηση του προβλήματος και την κατάκτηση της γνώσης.